Zo mensen ik ben weer heelhuids thuis. na een lange reis zonder vertraging kwam ik zaterdag op schiphol aan, Wat heb ik een geweldige tijd gehad ,super om zo'n reis te maken.Ik werd met zoveel liefde ontvangen dat ik toch een traantje moest laten. Koos de schat stond daar met een rode roos samen met kevin mijn zoon en nina mijn zus. Wat was ik blij om ze weer te zien echt helemaal geweldig. Toen ik vertrok uit sri lanka op het station in hikkiduwa kwam ik een man tegen die me aansprak toen ik aan het onderhandelen was met een tuk tuk chaufeur omdat hij naar mijn idee te veel roepies vroeg voor een kort ritje. De man zij dat de tuk tukchoufeurs hier zich misdragen tegenover de toeristen en veel te veel geld vragen. Hij gaf me de raad om geen eerste klas kaartje te kopen maar tweede klas omdat het een relatief rustige trein was. dus zo gezegd zo gedaan en toen zij hij dat ik het beste links op het perron kon gaan zitten omdat daar nog een beetje wind binnenkomt. Toen ik daar zat kwam hij even later bij me zitten. hij loopt moeilijk met een kruk maar lacht en heeft een heel vriendelijk gezicht.Ik bedank hem voor zijn goede raad en vraag wat er met zijn been is gebeurd. Het blijkt een verwonding te zijn die hij heeft opgelopen tijdens de tsunamie. Zijn hele been is verbrijzelt geweest is helemaal krom en zit vol litekens, maar terwijl hij dit verteld blijft hij lachen en zegt dat hij een van de gelukkigste mensen op deze wereld i omdat tijdens de tsunami zijn vrouw en kinderen niet thuis zijn en zodoende niet zijn geraakt. Hij is bhoedist en een heel gelukkig man. Een tijdje geleden kwam hij iemand tegen die nog moeilijker liep dan hij en twijfelde geen moment en gaf de man zijn kruk. Thuis gekomen was zijn vrouw daar niet blij mee, want het had heel lang geduurd voordat hij een kruk had gekregen van de regering. Dus nu had hij weer alleen een stok .Vorig jaar kwam hij in aanraking met een australische toerist ,want hij probeert met mensen de weg te wijzen en ze te vertellen hoe het een en ander daar reilt en zeilt wat roepies bij te verdienen. Toen heeft die australische vrouw een kruk voor hem gekocht een hele nieuwe moderne kruk. Hij kijkt me lachend aan en zegt dan dat hij er heel blij mee is maar als hij iemand tegenkomt die de kruk harder nodig heeft dan hij hij hem weer weg zal geven. Ondanks dat zijn vrouw dan boos zal zijn want zegt hij ik heb die kruk alleen gekregen omdat ik die andere weg heb gegeven en zo zit heel zijn geloof in elkaar prachtig. Ik geef hem mijn grote handoek omdat ik geen ruimte meer heb in mijn tas niet zo'n mooie reden om iets weg te geven maar hij is er wel blij mee. Als dan de trein komt hobbelt hij met me mee en geeft me raad in welke coupe ik moet gaan zitten en in colombo goed moet uitkijken en beter gelijk naar het vliegveld kan gaan. Wat een mooi mens. Ik geef hem nog snel een hand en stop snel 500 roepies in zijn hand . dat is ongeveer 2,50 euro. hij zwaait en dan ben ik weg. Deze reis heeft me wel geleerd om naar mensen te luisteren en ergens vertrouwen in te hebben en ook om jezelf niet op de voorgrond te plaatsen.