weer thuis
Zo mensen ik ben weer heelhuids thuis. na een lange reis zonder vertraging kwam ik zaterdag op schiphol aan, Wat heb ik een geweldige tijd gehad ,super om zo'n reis te maken.Ik werd met zoveel liefde ontvangen dat ik toch een traantje moest laten. Koos de schat stond daar met een rode roos samen met kevin mijn zoon en nina mijn zus. Wat was ik blij om ze weer te zien echt helemaal geweldig. Toen ik vertrok uit sri lanka op het station in hikkiduwa kwam ik een man tegen die me aansprak toen ik aan het onderhandelen was met een tuk tuk chaufeur omdat hij naar mijn idee te veel roepies vroeg voor een kort ritje. De man zij dat de tuk tukchoufeurs hier zich misdragen tegenover de toeristen en veel te veel geld vragen. Hij gaf me de raad om geen eerste klas kaartje te kopen maar tweede klas omdat het een relatief rustige trein was. dus zo gezegd zo gedaan en toen zij hij dat ik het beste links op het perron kon gaan zitten omdat daar nog een beetje wind binnenkomt. Toen ik daar zat kwam hij even later bij me zitten. hij loopt moeilijk met een kruk maar lacht en heeft een heel vriendelijk gezicht.Ik bedank hem voor zijn goede raad en vraag wat er met zijn been is gebeurd. Het blijkt een verwonding te zijn die hij heeft opgelopen tijdens de tsunamie. Zijn hele been is verbrijzelt geweest is helemaal krom en zit vol litekens, maar terwijl hij dit verteld blijft hij lachen en zegt dat hij een van de gelukkigste mensen op deze wereld i omdat tijdens de tsunami zijn vrouw en kinderen niet thuis zijn en zodoende niet zijn geraakt. Hij is bhoedist en een heel gelukkig man. Een tijdje geleden kwam hij iemand tegen die nog moeilijker liep dan hij en twijfelde geen moment en gaf de man zijn kruk. Thuis gekomen was zijn vrouw daar niet blij mee, want het had heel lang geduurd voordat hij een kruk had gekregen van de regering. Dus nu had hij weer alleen een stok .Vorig jaar kwam hij in aanraking met een australische toerist ,want hij probeert met mensen de weg te wijzen en ze te vertellen hoe het een en ander daar reilt en zeilt wat roepies bij te verdienen. Toen heeft die australische vrouw een kruk voor hem gekocht een hele nieuwe moderne kruk. Hij kijkt me lachend aan en zegt dan dat hij er heel blij mee is maar als hij iemand tegenkomt die de kruk harder nodig heeft dan hij hij hem weer weg zal geven. Ondanks dat zijn vrouw dan boos zal zijn want zegt hij ik heb die kruk alleen gekregen omdat ik die andere weg heb gegeven en zo zit heel zijn geloof in elkaar prachtig. Ik geef hem mijn grote handoek omdat ik geen ruimte meer heb in mijn tas niet zo'n mooie reden om iets weg te geven maar hij is er wel blij mee. Als dan de trein komt hobbelt hij met me mee en geeft me raad in welke coupe ik moet gaan zitten en in colombo goed moet uitkijken en beter gelijk naar het vliegveld kan gaan. Wat een mooi mens. Ik geef hem nog snel een hand en stop snel 500 roepies in zijn hand . dat is ongeveer 2,50 euro. hij zwaait en dan ben ik weg. Deze reis heeft me wel geleerd om naar mensen te luisteren en ergens vertrouwen in te hebben en ook om jezelf niet op de voorgrond te plaatsen.
bey bey Sri Lanka.
Nou mensen dat was het dan de reis loopt op zijn eind. Ik heb nog een paar uurtjes op de beach voordat mijn trein vertrekt naar colombo. Heb gisteren op mijn laatste dag mmijn billen verbrand echt dom. En zegt het spreekwoord niet wie zijn billen verbrand moet op de blaren zitten. Nou dat is zeker waar zo'n 15 uur . Ik heb het geweldig naar mijn zin gehad en zou nog wel een tijdje door kunnen reizen maar deze reis is nu voorbij en ik ga ook weer graag naar huis. Het meeste heb ik genoten van de jungle in wasgamuwa. Het leven daar was zo heerlijk rustig samen met de natuur en geweldige mensen om me heen. Ik hoop dat het project nog meer suksesvol zal worden nu er een nieuwe regering is. Want pas dan kunnen bepaalde dingen echt goed aangepakt worden. De organisatie heeft het affal probleem als nr 1 op de agenda staan. En er zijn al afspraken met de regering gemaakt om daarover te praten. Het zal echt niet zomaar verandert zijn maar je moet ergens beginnen. Ik hou contact met de jongens daar want voel me echt betrokken. Mijn beach tijd zit er op nu op weg naar de trein. Heb een rustige trein waar de ramen 1 meter lang zijn en iets minder hoog. Deze ramen staan wagen wijd open een vreemde ervaring maar wel lekker. als we bijna bij colombo zijn komen er treinen langs waar de mensen als druiventrossen aan de deuren hangen ik kan mijn ogen niet geloven en ben natuurlijk veel te laat om een foto te maken. Het is ondertussen ook donker geworden. Dan zijn we in colombo de uitgang gezocht en ter plekke mijn plan om even een paar uurtjes in colombo Door te brengen uit mijn hoofd gezet. Het is hier een grote chaos. Ik neem een tuk tuk die me naar de highway bus brengt die naar het vliegveld rijdt.. Het is een drie kwart bus. En alle stoelen zijn bezet. De conducteur bonsjoerd me naar achteren en dat valt niet mee met een backpack op mijn rug waar ook nog eens mijn schoenen aan hangen en een klein tasje. Bij iedere stap blijf ik wel ergens achter hangen. Eenmaal achterin worden er stoeltjes uitgeklapt en zo is ook het gangpad in gebruik. Maar er is geen plaats voor de bagage. Dus moet mijn grote backpack op schoot en hangt er ook nog ergens een tasje aan mijn arm te bungelen. Hier geld de regeling dat je je bagage bij een ander op schoot zet niet. Er zit ook nog een Europese jongen voorin. Naast zijn stoel is plaats dus heeft hij daar een tas staan. Hij moet voor 2 zitplaatsen betalen echt te zot. De high way valt ook zwaar tegen de eerste 15 minuten file rijden en dan gaan we eindelijk een beetje rijden. 30 zware min later komen we bij het vliegveld aan en dan willen de achterste er ook nog eens als eerste uit. Het is echt een bizarre rit. Ben blij dat ik op het vliegveld ben en oook al moet ik Dan zo'n 6 uur wachten hier voel ik me een stuk veiliger dan in colombo. Het laatste stuk van mijn reis komt in ziche zal blij zijn als ik eindelijk in dat vliegtuig zit. Hier ga ik het voorlopig bij laten mensen misschien schrijf ik thuis nog iets. Bedankt allemaal voor jullie interesse in mijn reis dat heeft hem nog specialer gemaakt. Veel liefs van truus.
De laatste dagen.
Neeeeeeeeee het is bijna voorbij ik denk dat ik wel zou kunnen blijven reizen. Maar het zit er bijna op en wat heb ik het naar mijn zin gehad. Heb het schildpadden project iets eerder afgekapt. Nadat ik woensdag eerst nog zo'n 800 visjes heb helpen schoon te maken en in stukjes te snijden en daarna ook nog 2 basins heb schoon geschrobt en er maar 5 van de vrijwilligers op waren komen dagen vond ik het welletjes. Dit omdat ik me er niet zo op mijn plaats voelde. Het vrijwilligers huis was een heel mooi huis. En de vrijwilligers waren hartstikke leuke jongelui. Practisch allemaal studenten Van over heel de wereld. Ze waren zeker allemaal aardig en lief. Er waren wel 25 mensen. De helft waren Chinezen Heel atent en jong. Echt van die kindvrouwtjes maar super intelligent met een hele goede opleiding. zwemmen of in de zon komen doen ze niet. En dan was daar de rest van overal vandaan. En zoals het bij echte studenten hoort maken ze er al snel een zootje van. In de badkamer 6 verschillende tubes tandpasta enz enz. Daar kon ik niet zo goed tegen. Toen er ook nog Tot 2 keer toe een hond in mijn bed lag die ze hadden geadopteerd besloot ik dat het tijd was om verder te gaan. Heb eerst nog geprobeerd om mijn ticket om te boeken maar dat ging niet lukken. Balen had graag nog even naar de theeplantages gegaan maar ja je kunt niet alles hebben. Toen heb ik maar besloten om mezelf na bijna 4 weken eens echt te verwennen en heb voor 2 nachten een 4 sterren hotel geboekt. Mijn backpack gepakt en dat valt nog niet mee want het lijkt wel of er steeds meer in moet. Maar ok mijn grote schoenen aan want daar is geen plek voor en ze staan ook zo charmant onder mijn korte broek en daar ga ik dan op naar het 4 sterren hotel. Met de tuk tuk daar aangekomen staat er al gelijk zo'n pinguïn klaar om de bagage aan te nemen. Die keek wel even raar op toen hij die backpack in de gaten kreeg maar hij vertrok verder geen spier. Na het inchecken met de creditcard kon het niet meer stuk. En daar ging de picolo met mijn backpack op zijn rug alsof hij dit iedere dag deed. Lachen. Ik heb een super kamer geboekt op de hoogste verdieping met een balkon met zeezicht wauuuuuuuuuw. Voel me de koningin van Sri Lanka. Een ijskastje airco en een heerlijk bed. Heb zalig geslapen met een matras waar geen spiralen doorsteken geen muggen en donzen kussens. De kussens van de afgelopen weken waren zo hard dat er geen enkele afdruk op achter bleef. Hier zakte ik weg in hemelse zachtheid. Hoef dus niet te vermelden dat ik heerlijk geslapen heb. Maar toch zou ik het zo weer in ruilen voor mijn harde bedje in de jungle. wat heb ik daar een mooie ervaring gehad onvergetelijk. Maar dus begint morgen mijn terug reis met de trein naar colombo zo'n 1 1/2 uur en dan vlieg ik om half drie s nachts naar Londen. 12 uur en dan nogrote ruim 1 uur naar Amsterdam. Graag wil ik iedereen bedanken voor alle suport en sponsering en vooral mijn lieve koos die dit allemaal mede mogelijk heeft gemaakt. Ik stuur nog wat favoriete foto's mee en laat nog wat van me horen. .tot de volgende keer groetjes van truus
schildpadden
Ayu bowan dat zeggen ze hier met de handpalmen tegen elkaar aan gedrukt en Het betekent zoveel als ik wens je een lang en gelukkig leven toe. Is dat mooi of niet. je ziet hier aan de kust nog veel overblijfselen van de Tsunami zoals ruiines. Bijna iedereen hier heeft wel iemand verloren bij die vreselijke ramp 10 jaar geleden. ik heb ook het Tsunami museum bezocht . Dat is een krot dat vol hangt met foto's en herinneringen van de ramp. het blijkt dat hier een Nederlandse vrouw was tijdens de ramp en de is gaan fotograferen om alles vast te leggen. Er is ook een grote herdenkings plaat gezet en een grote bhoeda geplaatst. Het blijkt dat de Japanners al heel snel op de plaats van de ramp waren om hulp te bieden. Drinkwater en voedsel en andere Hulp. Daar praten de mensen nog steeds over.En ook over alle hulp die uit de rest van de wereld kwam. Heel veel mensen zijn van de kust weggetrokken uit angst voor een herhaling. Maar nu wat vrolijker nieuws heb zondag een boottocht gemaakt om walvissen te spotten. Eerst een hoop dolfijnen gezien en na een uur of wat de eerste tekens van de walvis gezien. Hij spoot water uit zijn Euch ja hoe noem je dat nou hier zeggen we blowhole.. Dat was nog ver weg en toen even later kwam hij boven en kregen we de klassieke staart te zien. Daarna heb ik hem nog 3 keer boven zien komen met een tussenpoos van 10 tot 15 minuten. Een keer echt dichtbij prachtig super om te zien. Alleen was de zee zo ruw dat als je niet beneden op het eerste dek zat maar boven op het tweede dek waar je alleen maar kan staan je jezelf met 2 handen aan de reling vast moest houden om rechtop te blijven. Dus geen handen vrij om foto's te maken. Maar de beelden zitten in mijn hoofd. En dan de schildpadden gisteren heb ik ze gevoerd met kleine visjes. Er zijn 2 gebouwen met in totaal zo'n 22 basins. In ieder basin 1 s pad. De helft is gehandicapt. Ze.Missen vinnen en zijn blind of blind aan 1 oog.. De rest is ziek of verzwakt aangespoeld. Ze komen van heel het zuiden hier naar toe. De zeldzame soorten worden geregistreerd Door de regering . En als ze weer beter en op krachten zijn gekomen moeten ze eerst weer toestemming van de regering krijgen om ze weer vrij te laten. Dit alles om handel te voorkomen. Als er in de buurt een nest is gemaakt koopt de organisatie de eieren van de lokale bevolking. Dit omdat ze anders opgegeten worden of op de markt worden verhandeld. We maken dan zelf een nest binnen de muren van de organisatie en begraven daar de eieren opnieuw. Het is moeilijk om te zeggen of dit de juiste manier is maar op deze manier worden er wel veel kleintjes gered en weer uitgezet. Bij de beschadigde dieren ben ik het niet eens met de behandeling. Want in principe krijgen deze dieren levenslang. Ik denk dat je dan beter de natuur zijn gang moet laten gaan. Vandaag hebben we de basins schoon geschrobd. Dat was best aanpoten ook hebben we zand van het strand naar de kraamkamer gebracht. Net als vroeger toen er een Brand werd geblust in een rij en emmers doorgeven. Zweten. Vanavond gaan we een strandwandeling maken va enkele kilometers om te kijken of we s pad vinden weer spannend nou laat jullie nog weten hoe dit afgelopen is tot de volgende keer groetjes van truus l
ambalangoda
Hallo allemaal allereerste wil ik graag iedereen bedanken voor de leuke en hartverwarmende reacties. Die zijn heel fijn om te lezen en dat doe ik dan ook regelmatig. Allemaal bedankt hier voor. Wel ben dus in ambalangoda. Het was een hele reis. Eerst met de mini bus naar kandy. Dit duurt 3 uur en gaat er heftig aan toe. Hobbel de bobbel. Overal zijn ze aan de weg aan het werken en als ze er niet aan weken is het de ene kuil na de andere bult. Na 2 uur werd de weg een stuk beter. Toen de trein de taxi chauffeur hielp me wegwijs te maken In het station. Maar het was heel simpel. 3 loketten een was er open dus Ik vraag een kaartje eerste klas en de man achter het loket verwijst me naar loket nr 2. Ok voor loket 2 hangen gordijnen uit grootmoeders tijd. Even later worden de gordijnen open geschoven en vraag ik een ticket eersteen klas. Maar deze trein heeft alleen maar 2 klassen de eerste man staat er met een uitgestreken gezicht bij dus ok dan tweede. klas. Gelukkig kan mijn taxi chauffeur even op mijn backpack passen en kan ik naar de wc. De taxi chauffeur is onze privé chauffeur geweest al die tijd in wasgamuwa dus vertrouw ik hem. Het spoor is simpel een hal 5 sporen de trein zelf kan zo uit de film komen prachtig oud maar alles werkt nog.. Eenmaal in de trein kom ik er achter dat er niet zoveel verschil in 1 en 2 klas zit. Maar ja ik zit en heb een plaatsje bij het raam. Er is plek zat dus zet ik mijn backpack naast me op de stoel. Want ik kan hem onmogelijk in het bagagerek krijgen. al snel loopt de coupe vol en ook mijn tas moet op de grond. Dan maar een beetje naast mijn benen gepropt. En daar gaan we. Omdat ik Vanacht om 24.00 uur ben vertrokken sukkel ik al snel in een hazenslaapje. Als ik wakker schrik van mijn eigen hoofd dat tegen mijn buurman aan valt is het al bijna licht en is de coupe bomvol. Heel het gang pad staat vol ik ben heel blij dat ik kan zitten. Soms komen er verkopers binnen met allerlei etenswaren ik koop iets lekkers en probeer wakker te blijven maar dat valt niet mee op een gegeven moment kom ik er achter dat mijn buurman een buurvrouw is geworden. Nu komt het punt in zicht om op de juiste plek uit te stappen. Samen met mijn buurvrouw kom ik er wel uit maar gelukkig komt de controleur langs dit lijkt wel een militaire politieagent maar hij spreekt Gelukkig Engels. Hij vertelt me waar ik er uit moet maar dan komt het volgende probleem de trein stopt maar enkele minuten. Dus moet ik me met mijn tas langs mijn buurvrouw zien te wurmen en dan ook nog langs de mensen in het pad het zijn er niet meer zo veel maar toch. Net als ik me zit te bedenken hoe ik dit eens aan zal pakken komt de controleur me al halen en een Franse Canadees ontfermt zich over mijn backpack. Prachtig Hoe alles verloopt en ik ben op de plaats van bestemming Na 5 en een half uur treinen Dan met de tuk tuk naar het hotel. Dit valt best wel tegen op Internet zag het er veel beter uit maar het zal me een rot zorg zijn ik heb een bed en zit aan zee. Eerst even douchen ook hier alleen koud water maar ok.dan even liggen maar dat hou ikniet vol want ik hoor de zee. Dus naar beneden en daar ontmoet ik Igor uit Slowakije. Hij biedt me een biertje aan en daar zeg ik geen nee tegen. Daarna loop ik naar de zee. Het strand is heel smal en de zee heel ruw golven van een Tot twee meter hier kan je niet zwemmen. Ik besluit om het strand af te lopen en kom na 10 min bij een groter hotel aan met ligbedden waar ik meteen op duik. Ik bestel een vers fruitsapje en bestel iets te eten en val dan prompt in slaap. Als de ober me even later wakker maakt duurt het wel even voor ik weer weet waar ik ben.dit was mijn eerste dag aan zee hou jullie verder op de hoogte groetjes van truus
vertrek naar ambalangoda
Ja daar ben ik weer. Vanacht om 1 uur vertrek ik naar zee. Eerst 3 uur met de mini bus dit is onze taxi en de zet me af bij het station en dan voor een uurtje of 4 met de trein. Het moet een heel mooie route zijn de helft loopt Door het binnenland en de andere helft langs de kust. Ga lekker eerste klas reizen ben benieuwd war dat hier inhoud ha ha dat kan wel eens iets anders zijn dan je verwacht. Ok maar eerst nog even over de afgelopen week. Ben afgelopen zaterdag nog met Diana op pad geweest. Zij is ook een Nederlandse en dat was haar laatste dag hier voor ze weer verder reisde. We zijn naar sygeria geweest dat is een gesmolten rots wat een overblijfsel is van vulkanisch gebeuren. Ergens zo'n 100 jaar voor Christus heeft een koning hier zijn paleis boven op de top gebouwd. De rots is 180 mtr hoog en heeft 1200 traptreden dat was een flinke klim .halverwege de klim kwam je in de spiegelkamer waar er prachtige fresco s geschilderd waren. Het zijn de zogenaamde wolkenmaagden. Super mooi. Eenmaal boven was de ruïne prachtig om te zien had wel iets weg van de maja tempels. Toen weer omlaag en toen zag je pas hoe hoog je zat. De traptreden waren soms heel smal kreeg de kriebels in mijn buik. Eenmaal beneden nog even apies gekeken en toen naar dhamboula. Hier hebben we enkele grotten bezocht die hèt leven van bhoeda vertellen doormiddel van honderden beelden. Heel indrukwekkend allemaal. Er liepen ook verschillende monniken rond alles was heel sereen en ongelooflijk mooi. Dit alles stamt uit de tijd van zo'n 700 na Christus. Nou dat was ons toeristische toer het was overal heel druk ondanks dat we al om 5 uur smorgens waren vertrokken. Het was een hobbel reis van 3 uur maar wel de moeite waard. Nu is Diana vertrokken en er is een nieuw meisje gekomen. Ze komt uit Zweden en we hebben Dinsdag al haar eerste olifanten gezien vanuit de boomhut 5 grote jongens weer super en moesten weer in het donker vertrekken. Ik ga dit allemaal vreselijk missen maar ga Vanacht mijn nieuwe avontuur tegemoet. Heb 2 dagen vrij als ik daar aankom en heb mezelf verwerkt met een leuk hotelletje aan de zee met warm water en wat luxe. Heb hier echt primitief geleefd maar heb van iedere seconde genoten. Stuur jullie wat foto's mee van het huis en mijn uitstapje groetjes van truus en tot de volgende keer.
boomhut
Daar ben ik weer vandaag een saaie dag. Alle meiden zijn vertrokken vanmorgen de laatste dus een mooie dag om te schrijven op mijn blog. Iedere avond gaan we naar de boomhut. Daar zitten we zo'n 2 uur 5 mtr boven de grond te wachten tot de olifanten langskomen. We moeten ook alles wat er langskomt noteren. En dan bedoel ik het verkeer. De boomhut staat op een kruising van 2 zandpaden. Verkeer van het ene dorp naar het andere. Dit is allemaal beweging achter de elektrische hekken. Zo krijgen ze een beeld van de hoeveelheid mensen die langskomen. Dan schrijf je bijvoorbeeld motorbike 2 mensen geluid hard richting noord. Soms worden we melig omdat er niets gebeurd en dan gaan we rare dingen zeggen zoals 2 honden bruin lawaaiig zuid en liggen dan in een deuk daar boven in de boomhut. Dan stoppen we er maar mee en en beloven de volgende keer stiller te zijn. Na 8 dagen geloofde ik er niet meer zo in. MAAR dag 9 Bracht daar verandering in. We zaten nog maar net en de jongens zeilen al dat ze olifanten geluiden hoorden. Wij hoorden helemaal niets. Na zo'n 10 min hoorde we takken breken en daar kwam de eerste olifant uit de jungle gestapt. Het was een grote Bull. Even later kwam er een vrouwtje bij..We waren doodstil. Toen kwam er een man op de fiets aan hij zag de olifanten stapte af en begon ze met schreeuwen weg te jagen. Het lukte de Bull draaide zich om en liep rustig weg het vrouwtje was er al vandoor. We bleven heel stil zitten en na een 5 min kwamen ze weer terug deze keer had hij zijn hele harem bij zich. Zeker 10 vrouwtjes. Het was super spannend zo dichtbij waar ik al zoveel keer zelf gelopen had. Je hoorde Hoe ze het gras aftrokken en op aten. Even later kwamen er van de andere kant nog meer olifanten aan dit waren vrouwtjes met kleintjes geweldig prachtig om te zien. Wat een super coole ervaring om nooit meer te vergeten. Na een half uur het was al bijna donker waren de olifanten op een veilige afstand en konden we heel zachtjes uit de boomhut klimmen en in de landrover kruipen die recht onder de boom staat en wegrijden. We moeten alleen nog de olifanten passeren op zo'n 10 mtr afstand spanneeeend. Maar alles gaat goed en we rijden in een andrenaline roes naar huis. Wauuuuuuuuuw wat een ervaring. Thuis gekomen hebben we een klein feestje gebouwd we waren allemaal heel erg opgetogen over onze ontmoeting. De volgende keer als ik weer daar loop besef ik me toch iets beter dat ik in olifanten gebied loop pfff
olifanten
Hallo allemaal hier ben ik weer met een nieuw verhaal. Het blijft spannend hier we hebben voetafdrukken gevonden die wel heel groot zijn soms weet ik niet of je de eigenaar daarvan wel wil tegen komen maar ben nog niet angstig of ongerust geweest wel op mijn hoede je loopt per slot van rekening toch Door olifanten gebied en met de dieren worden niet al te zachtzinnig omgesprongen. Er wordt op ze geschoten en ze worden bestookt met vuurwerk. Het conflict is groot de organisatie krijgt absoluut geen hulp van de regering die is zo corrupt als de pest. Alles wordt gedaan met vrijwilligers geld. Ook de elektrische hekken zijn zo bekostigd. In de afgelopen 10 jaar zijn er zo'n 250 olifanten gedood en zo'n 80. Mensen omgekomen. De mensen doden de olifanten en die komen in de nacht om hun huizen te vernielen en de mensen te doden. De hekken worden Door de organisatie om de bebouwing geplaatst om zo de olifanten te beschermen tegen de confrontatie met de mensen. Maar op deze manier kunnen ze nog wel steeds zich verplaatsen. Maar een en ander is niet zo makkelijk als het klinkt. Ten eerste het landschap en ten tweede omdat mensen eigenwijs zijn en achter de hekken bouwen. Ze krijgen. De grond toegewezen van de regering voor landbouw gebruik. En zo blijft het probleem tussen mens en olifant bestaan. De organisatie blijft vechten voor erkenning van het probleem. Ok maar gisteren zijn we naar het nationaal park geweest daar hebben we eindelijk olifanten gezien super indrukwekkend .Ook deze olifanten zijn wilde dieren er staat geen hek omheen de dieren kunnen komen en gaan Waneer ze willen. We zaten in de jeep en mochten er niet uit. Maar ergens onderweg kwamen we vast te zitten dat werd dus duwen en dat viel nog niet mee. Het ging gepaard met een hoop gegiechel gelach en een hele hoop bagger. Maar het is uiteindelijk toch gelukt om los te komen en enkele kilometers verder vonden we onze eerste olifanten heel indrukwekkend. Het was een kudde van vrouwtjes met heel veel kleintjes. Een super coole ervaring. Thuis gekomen hebben we een klein feestje gebouwd. Nou mensen dat was het weer voorbij deze keer groetjes van truus